W alfabecie hebrajskim poza literami matkami występuje także grupa siedmiu liter podwójnych. Do nich należą:

• Bet (Beth) – 2,
• Gimel – 3,
• Dalet (Daleth) – 4,
• Kaf (Kaph) – 20,
• Pe – 80,
• Resz (Resh) – 200
• Taw (Tau) – 400.

Podane przy nich cyfry wyrażają ich wartości liczbowe. Oznaczają one pary przeciwieństw, występujących w przyrodzie. Podwójnej wymowie i egzystencji liter hebrajskich, twardej lub miękkiej (mocnej bądź słabej), pozytywnej i silnej, negatywnej i słabej odpowiadają fundamentalne przeciwieństwa w świecie. Mowa świata jest mocna i słaba. Niezależnie od tego każda podwójna litera przedstawia pewną, bipolarną jednostkę, np. życie i śmierć. Za pomocą tych liter zostały stworzone i ukształtowane planety, siedem niebios – wilon (zasłona), rakija (firmament), szechakim (obłoki), zewul (siedziba), maon (podstawa), makon (podstawa), arawot (stepy) – i ziem – adama, arka, tewel, neszija, cijjach, heled, erec – dni tygodnia, a także wrota duszy: oczy, uszy, nozdrza i usta. Wrota duszy są umieszczane tradycyjnie w głowie, ponieważ to ona uchodzi za jej siedzibę. Symbolizując siedem pozycji w przestrzeni – wysokość (góra), głębokość (dół), kierunek wschodni, zachodni, północny, południowy oraz środek, czyli święty pałac (świątynię) pośrodku nich – stanowią jednocześnie ich pieczęcie, a każdej z nich odpowiada jedno Imię Boże, utworzone z JHVH, Tetragrammatonu, bowiem siedem wtórnych przyczyn zależy od trzech pierwotnych. Środkowi zostało przypisane Imię Boże JHVH, gdyż tu właśnie znajduje się święty pałac, jak boskie moce, kabalistycznie symbolizowane przez cztery żywioły.