Alphonse-Louis Constant urodził się jako syn paryskiego szewca. Był bardzo zdolnym i pracowitym uczniem i studentem oraz żarliwym katolikiem. W 1835 roku został diakonem i zaczął pełnić obowiązki katechety w żeńskim liceum. Młody Constant zakochał się bez pamięci w jednej z uczennic. Stosunek do ukochanej Adeli pozostał platoniczny, ale odmienił całkowicie jego życie. Constant nie dotrwał święceń kapłańskich. Musiał zacząć zarabiać na życie. Przybrał pozę polityka-radykała. Po opublikowaniu w 1841 Biblii wolności trafił na osiem miesięcy do więzienia, za teksty bezbożne i wywrotowe. W 1846 ożenił się z Noemie Cadiot. Życie rodzinne nie ostudzło jego temperamentu politycznego, nadal pisał kontrowersyjne bliskie socjalizmowi artykuły i rozprawy.

Działalność zaprowadziła go ponownie do więzienia. Po zwolnieniu w rewolucyjnym roku 1848 napisał Testament wolności. Wówczas już rodziły się w nim przyszłe przekonania, na razie na gruncie społecznym i religijnym. Pisał:

Pragniemy odrodzić i zuniwersalizować uczucia religijne drogą syntezy i racjonalnego objaśnienia symboli, tak aby powstał Kościół prawdziwie katolicki jako zgromadzenie wszystkich ludzi na Ziemi.

W 1852 Constant spotkał słynnego w Europie polskiego matematyka, astronoma, wynalazcę, mistyka i okultystę Józefa Hoene-Wrońskiego (1776-1853). Znajomość z wiele starszym Hoene-Wrońskim zasadniczo wpłynęła na zmianę zainteresowań Constant´a. W owym czasie zachodnia tradycja okultystyczna, datująca się od czasów Odrodzenia, w gronie ludzi wykształconych była jeśli nie przedmiotem drwin, to conajmniej w niełasce. Constant zagłębił się w wiedzę okultystyczną. Od tej pory używał pseudonimu Eliphas Levi.
W 1854 według swojego własnego świadectwa przywołał starożytnego maga Apoloniusza z Tiary. Miało to mieć miejsce w trakcie podróży do Londynu i wymagało przygotowań oraz zastosowania specjalnego obrządku.
W latach 1854-55 Levi wydał swoje podstawowe dzieło: Magia transcedentalna: doktryna i rytuał, a w 1860 – Historię magii. Levi starał się dokonać syntezy magii z Chrześcijaństwem: Nauka… to podstawa magii, tak jak fundamentem Chrzescijaństwa jest miłość. Symbole ewangeliczne pokazują inkarnację Świata adorowaną w kolebce przez trzech magów, prowadzonych gwiazdą… Chrzescijaństwo czerpie z magii, nie jest wrogie magii… Natchnieniu Levi´ego towarzyszyły upodobanie sensacji, przesada, niekiedy zastępowanie faktów wyobraźnią.
Integralny w syntezie nauk Levie´ego jest Tarot przedstawiany dogmatycznie, najpełniej w dziele Księga Hermesa. Levi entuzjazmuje się nazywając Tarot kluczem uniwersalnym do magii, kluczem do wszystkich starożytnych wierzeń, łącznie z Biblią. Z reguły stwierdzenia nie są poparte dowodami, ale to nie przeszkadzało Levi´emu przekonywać innych o wartości Tarota jako maszyny filozoficznej, prawdziwego cudu.
Mimo przejaskrawień wkład Levi´ego w ugruntowanie i rozwój Tarota jest ogromny. Właśnie Levi zintegrował Tarot z Kabałą. Pogłębił zespolenie z czterema żywiołami.
Dziesięć kart numerycznych każdego koloru odpowiada kabalistycznym Sefirotom (ośrodkom boskiej energii).
Cztery Dwory (kolory) to cztery żywioły: Ziemia – Pentakle, Woda – Kielichy, Powietrze – Miecze, Ogień – Buławy.
Chociaż nie Levi pierwszy powiązał karty Wielkich Arkanów z alfabetem hebrajskim, to właśnie Levi ustalił stosowany obecnie porządek: Mag = Alef, Papieżyca = Beth, itd.
Wprowadził do Tarota szereg symboli, utrwalonych w późniejszych zastosowaniach, m.in: wersja karty Rydwan ze sfinksami, symbol lemniskaty, Papieżyca (Kapłanka) ma rogi Księżyca i Izydy, Cesarzowa jest w typie Wenus, Księżyc w nogach Cesarzowej, Hermanubis i Tyfon w Kole Fortuny, Umiarkowanie z kwadratem i trójkątem, itd.
Wkład Eliphasa Levi´ego w nowoczesny zachodni okultyzm, w szczególności Tarota, ogólniej – magię jest uznany i znaczący. Najistotniejszą innowację stanowiło związanie Kabały z Tarotem. Levi dokonał tego w sposób tak pełny i sugestywny, iż obecni tarociści przyjmują te odniesienia jako oczywiste, zapominając iż nie ma jakiegokolwiek dowodu historycznego na to, że Kabała i Tarot są ze sobą związane.
Dorobek Levi´ego wpłynął silnie na Tarota nie poprzez dokumentowanie spostrzeżeń, lecz dzięki nowatorstwu spojrzenia, wielkiej sugestywności przedstawionych rozwiązań. Levi wskazał wielu następcom sposób pojmowania magii: ukierunkowanie woli na pełniejsze urzeczywistnienie życia człowieka.
Zmarł w biedzie, kilka godzin po przyjęciu Świętych Sakramentów, w wierze o potrzebie synergii między magią a religią

Kazimierz Pasiewicz