Pieczęć Salomona, Gwiazda Dawida; znak Wisznu, sri-antara braminów; sześcioramienna gwiazda, utworzona przez dwa nałożone na siebie lub splecione trójkąty. Przede wszystkim jest spotykana w judaizmie, chrześcijaństwie i islamie, leży także u podstaw jantry. Szeroko rozumiany jest symbolem przenikania się świata widzialnego i niewidzialnego, a w hinduizmie – złączenia joni i lingi, czyli zjednoczenia pierwiastka żeńskiego z męskim. U alchemików była również symbolem zjednoczenia wszystkich przeciwieństw, ponieważ składa się z podstawowych form znaków żywiołów: ognia względnie powietrza oraz wody lub ziemi.

Należy zwrócić także uwagę na liczne spekulacje, przeprowadzane przez alchemików, związane z odpowiedniością poszczególnych linii lub punktów heksagramu z planetami, metalami, właściwościami itp. Można w nim widzieć także symbol zjednoczenia sfery osobowej z bezosobową. Heksagram wyraża czysty i prosty okultyzm. Sześć kierunków przestrzeni oznacza podwójny trójkąt – połączenie i zjednoczenie czystego ducha oraz materii, arupy i rupy, których symbolami są przecież trójkąty.