Innymi nazwami są Arcykapłanka, Junona, Wysoka Kapłanka. Często bywa określana jako poznanie, gnosis, natomiast okultyści często ją nazywają Sanktuarium (la porte du sanctuaire) – nietknięta siedziba dla człowieka i Boga. W hebrajskim alfabecie odpowiada jej podwójna litera Bet (Beth), której wartość liczbowa wynosi 2. Daje ona początek wszystkim biernym znaczeniom, wynikającym z tej liczby; stąd wywodzą się idee odbicia, kobiety, zastosowane do Księżyca z uwagi na jego związek ze Słońcem i do kobiety w relacji z mężczyzną. Hieroglifem jest gardło człowieka (niektóre źródła wymieniają w tym miejscu usta ludzkie w sensie narządu mowy, co może być kojarzone właśnie z gardłem). Mowa wyraża wewnętrzne ja człowieka. Bet wyobraża także każdy wytwór, emanujący z owego tajemniczego azylu, jakim jest Sanktuarium; każdą wewnętrzną działalność. Z niej zaś wypływa idea przekazu, wyższej wiedzy, prawa, erudycji, wiedzy tajemnej czy kabały. Osobowość Papieżycy charakteryzuje intuicja, wyobraźnia, płodność, pasywność, duchowy rozwój. Jest interesowna, oczekuje rekompensaty, a miłość do rodziny czy współmałżonka wynika raczej z przyzwyczajenia.
Dolegliwości fizyczne nie są łatwe do zdefiniowania. Mogą wynikać zarówno z braku psychicznej równowagi, jak i zaburzeń organicznych. W znaczeniu użytkowym wskazuje na silne uzależnienie od losu, ale w pozytywnym sensie przyciąga tajemnicze sprawy. To czysta szansa dla pytającego, możliwość dziedziczenia, darowizny. Mądrość w połączeniu ze zdrowym rozsądkiem, oznaka równowagi pomiędzy inteligencją a zdolnością przewidywania. Papieżyca jest kluczem nieświadomego, stróżem podświadomości. Siedzi okryta cienką zasłoną nieobudzonego, nieświadomości, która jest granicą, oddzielającą nas od naszych wewnętrznych światów. Zawiera w sobie sekrety ukrytych królestw i oferuje nam ciche zaproszenie – Bądź milczący i wiedz, że Ja jestem Bogiem. Papieżyca jest kobiecą zasadą równoważącą siłę męskości Maga. Kobiecy archetyp w Tarocie jest podzielony między nią a Cesarzową. Papieżyca jest nieznaną tajemnicą, którą kobiety często reprezentują, zwłaszcza w tych kulturach, które ogniskują się na rzeczywistym i znanym. Cesarzowa z kolei reprezentuje rolę kobiety w tyglu życia. Wzywa nas do pójścia w głąb, do spojrzenia poza oczywiste, poza wewnętrzną stronę tego, co jest ukryte i ciemne, do zakwestionowania siebie w tym momencie, tu i teraz. Wskazuje na możliwość przywołania tkwiącego w nas potencjału, przypominając jednocześnie o niczym nieograniczonej mocy, będącej wewnątrz nas. Reprezentuje czas oczekiwania i przyzwolenia. Działanie nie zawsze jest konieczne do osiągnięcia naszych celów – czasami wystarczy odpowiednio ukierunkowana bierność. Czasami mogą być zrealizowane, osiągnięte przez ciszę, milczenie, które daje pragnieniom szansę zaistnienia, rozkwitnięcia w pełni czasu. Papieżyca przedstawia ludzką Mądrość, bez względu na to, jaką figurę przedstawia obraz. Wędrowiec (Głupiec) w swojej podróży dochodzi do wniosku, że musi stać się Magiem, by zapanować nad własną naturą. W tym momencie jego pierwszą, duchową Mistrzynią staje się właśnie Papieżyca. Reprezentująca wewnętrzne życie, badanie Natury i Tajemnic Wszechświata poprzez medytację i kontemplację.
Dariusz Cecuda
Jesteśmy w trakcie osiągania wyższego stopnia samoświadomości. Rzeczy głęboko ukryte stają się teraz jasne. Mamy dobrą intuicję; rozwija się mądrość. Chcemy wniknąć w istotę sprawy. Trzymajmy się własnego zdania. Mamy tajemnice lub ktoś inny coś ukrywa przed nami. Romantyczna sytuacja wymaga większego zrozumienia. Są jakieś zagadki lub jakieś czynniki, których sobie nie uświadamiamy. Coś zostanie ujawnione. Powinniśmy lepiej poznać motywacje innych. W tym momencie mamy dostęp tylko do częściowej wiedzy
Neofita, który dopiero poznaje uniwersalne sekrety. Jesteśmy rozczarowani miłością lub nierealnością wymarzonego romansu. Śnimy na jawie i chcemy być sami. Kwestionujemy motywy innych ludzi i związki z innymi. Powinniśmy unikać ludzi niemających duchowych ideałów. Nie prośmy o więcej informacji na temat sytuacji, z którą potrafimy sobie poradzić. Obecnie brak nam harmonii z wewnętrznym Ja. Należałoby naprawdę zweryfikować obecne związki
