Podróż Wędrowca przez poszczególne Wielkie Arkana jest metaforą naszej wędrówki przez życie, spotykające nas zarówno przyjemne, jak i nieprzyjemne doświadczenia, których nie szczędzi nam los.

Każda karta, przy której zatrzymujemy się podczas tej podróży, jest jedynie etapem, chwilowym przystankiem, stacją podsumowującą nasze dotychczasowe osiągnięcia. Kolejnym doświadczaniem, które każdy z nas musi przeżyć by uzmysłowić sobie własne braki, zrozumieć i odrobić lekcję, której musimy się nauczyć by móc spłacić wszystkie zobowiązania, wynikające tak z minionych wcieleń, jak i zgromadzonych w obecnym.

Inaczej mówiąc: każdy Arkan jest swoistym punktem kontrolnym na trasie rajdu, gdzie następuje rozliczenie i podsumowanie minionego etapu. Jest ich dwadzieścia, a do każdego został przypisany konkretny zestaw atrybutów, sytuacji. Punktem startowym jest karta-brama, oznaczona liczbą zero, i najczęściej określana jako Głupiec (Wędrowiec). Podróż przez życie zamyka kolejna karta-brama, którą jest Świat. Generalnie przyjmuje się, że w Arkanach Tarota jest 13 kart-bram (nomen-omen, liczba karmiczna, dług pracy): 4 w Wielkich oraz 9 w Małych. Dołożenie kolejnej, w postaci Arkanu Wędrowca, powoduje, że mamy ich 14: także liczba karmiczną, ale w odniesieniu do szeroko rozumianego pojęcia wolności.

W Tarotowych Ścieżkach nie ma wszakże karty-bramy Wędrowca. Jest to moje, autorskie określenie, odnoszące się do rozważań o Tarocie, zawartych przede wszystkim w Tarocie Inaczej. Te dwie karty (Wędrowiec i Świat) mają szczególne znaczenie i z tego też względu wyodrębniłem je w postaci swoistych drzwi wejściowych i wyjściowych.

Opracowano na podstawie Encyklopedii Numerologicznej Sztuk Mantycznych. Dariusza Cecudy